Trudności odżywiania u małych dzieci
Zaburzenia odżywiania kojarzą się nam głównie z ludźmi dorosłymi. Najczęściej myślimy wówczas o anoreksji, bulimii czy otyłości. Problemy z odżywianiem nie dotyczą jednak wyłącznie dzieci, aczkolwiek wśród całej populacji niemowląt oraz małych dzieci spotyka się je u 1% czy 2 % przypadków. Warto wiedzieć jakie mają podłoże i jak im zaradzić.
Powody zaburzeń odżywiania
Powody bywają różne. Bywa, że ma na to wpływ na przykład niewłaściwie karmienie dziecka piersią lub zbytnie poddenerwowanie matki podczas tej ważnej czynności. Dziecko odczuwa wszystkie niepokojące stany matki, choć nierzadko nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy. Starsze dzieci mogą też odmawiać przyjmowania niektórych pokarmów, co uzasadnia się swoistym indywidualizmem dziecka. Nie można również wykluczyć genetycznych skłonności dzieci związanych z zaburzeniami odżywiania u ich rodziców. Maluchy, które mają zaburzenia integracji sensorycznej, miewają wstręt do konkretnych smaków, zapachów czy konsystencji produktów spożywczych, a w rezultacie buntują się przed ich przyjmowaniem. W pewnych nielicznych przypadkach, dzieci odczuwają traumę związaną z zachłyśnięciem danym produktem i mają z nim złe skojarzenia. Wreszcie sami rodzice mogą powodować zaburzenia odżywiania u swojego potomstwa z powodu nieodpowiedniego wprowadzania do diety niektórych pokarmów czy towarzyszącej spożywaniu posiłków nerwowości, jaka na przykład ma miejsce w danej rodzinie już od pokoleń.
Neofobia żywieniowa, anoreksja niemowlęca
Neofobia żywieniowa objawia się odmawianiem pokarmu przez naszego malucha, aczkolwiek nie potrafi on wyjaśnić, z jakich przyczyn nie chce mu przejść przez gardło dany produkt. Anoreksja niemowlęca czy dziecięca polega na odmawianiu przyjmowania jedzenia, ale ma ona raczej przyczyny związane z zaburzeniami relacji matka-dziecko. Wybiórcze zaburzenia odżywiania to zaś problem, który dotyczy dzieci buntujących się przed spożywaniem określonych produktów.
Leczenie zaburzeń odżywiania
Zwykle najbardziej wymagające jest postawienie diagnozy. Trzeba więc dużo zaangażowania zarówno ze strony rodziców, jak i lekarzy, aby trafnie ustalić przyczynę zaburzeń odżywiania. Jeśli mają one charakter psychologiczny, to należy się udać do psychoterapeuty dziecięcego. Gdy mowa zaś o przyczynach fizjologicznych, jak choćby choroby metaboliczne, zaburzenia krążeniowo-oddechowe, choroby neurologiczne, wady wrodzone typu rozszczep podniebienia lub choroby przewodu pokarmowego, to konieczne jest znalezienie lekarza odpowiedniej specjalności, który pomoże nam rozwiązać dany problem. Obawy rodziców są zawsze bardzo uzasadnione, bo dzieci z zaburzeniami odżywiania zwykle tracą na wadze nie dostarczając swojemu organizmowi odpowiednich witamin, co może mieć dla nich przykre konsekwencje.