Zespół Aspergera – co to takiego?

Kilka lat temu w telewizji publicznej zaczęły się pojawiać filmy dokumentalne, które opowiadały o dzieciach nad wyraz zdolnych. Charakteryzowały się ponadprzeciętnymi zdolnościami matematycznymi czy językowymi. Ich funkcjonowanie nie było jednak harmonijne, ponieważ nie radziły sobie zbyt dobrze np. w kontaktach społecznych. To właśnie wtedy nieco szerzej zaczął być znany zespół Aspergera, który jest diagnozowany właściwie dopiero od lat 90. ubiegłego wieku.

Łagodna odmiana autyzmu

Zespół Aspergera zalicza się do zaburzeń ze spektrum autyzmu i nierzadko charakteryzuje się go jako łagodną jego odmianę. Zgodnie z klasyfikacją jest to Rozległe Całościowe Zaburzenie Rozwoju przejawiające się częściej u chłopców. Głównym objawem tegoż zaburzenia są trudności w nawiązywaniu relacji społecznych. Dzieci dotknięte tym zespołem często nie reagują adekwatnie do sytuacji oraz nie potrafią podtrzymać czy nawiązywać kontaktów. Posiadają ściśle określone zainteresowania, co dla innych może się wydawać nawet nieco obsesyjne.

Autyzm i Asperger – różnice

Mimo iż zespół Aspergera jest zaburzeniem ze spektrum autyzmu, to jednak znacznie się od niego różni. Przede wszystkim, Asperger pozwala na lepszy komfort funkcjonowania, mimo niedoborów w umiejętnościach społecznych. Głównie jednak w przypadku Aspergera, mowa dziecka rozwija się w sposób prawidłowy, a czasem jest nawet bogatsza i bardziej kwiecista. Zdolności językowe przekraczają więc ogólnie przyjętą normę. Na uwagę zasługuje także wysoki poziom inteligencji albo choćby mieszczący się w standardach, czego w autyzmie nie da się zaobserwować. Inny jest także etap diagnozowania. Autyzm można zauważyć już we wczesnym dzieciństwie, podczas gdy Asperger w pełni diagnozuje się nawet w życiu dorosłym, a co najmniej w późniejszych latach życia dziecka. Objawy nie będą też tak dojmujące.

Leczenie zespołu Aspergera

Zaburzenia ze spektrum autyzmu nie należą do prostych w leczeniu. Objawy zespołu Aspergera uwidaczniają się głównie w zaburzonych kompetencjach społecznych, a więc np. nieadekwatnym nawiązywaniu relacji werbalnej, braku chęci do podtrzymywania tego kontaktu czy kwiecistym lub specjalistycznym języku, jakim się posługują osoby nim dotknięte. Terapeuci będą więc głównie pracować nad przestrzeganiem norm i zasad społecznych, budowaniu odpowiedniej sytuacji komunikacyjnej, a także kształtowaniu wiedzy o sobie samym. Trening prawidłowych zachowań społecznych bardzo ułatwi takim dzieciom funkcjonowanie w środowisku szkolnym oraz pomoże zyskać akceptację otoczenia, co będzie istotne także w ich późniejszym życiu. Należy mieć jednak świadomość, że nie da się całkowicie wyleczyć zespołu Aspergera, a tylko zmniejszyć występowanie jego objawów.